Voorbereiding werkcollege 3

Kritische bespreking van lezing en artikel week 3

Artikel

McLeod, Kembrew. "Confessions of an Intellectual (Property): Danger Mouse, Sonny Bono, and My long and winding Path as a Copyright Activist-Academic." Popular Music and Society 28 (2005).

Kort Samengevat

De hoofdgedachte van deze tekst is dat op veel manieren de huidige copyright wetgeving nog altijd niet kan omgaan met collage methoden die inmiddels al een eeuw oud is.
Hij beschrijft hoe na de tweede wereldoorlog, en vooral na de introductie van de tape-recorder, het knippen en plakken in bestaand geluidsmateriaal en daaruit nieuwe muziek maken steeds populairder werd. Ook word een van de vroege rechtzaken genoemd van platenlabels tegen zo'n artiest, Goodman. De rechter oordeelde toen dat het duidelijk ging om een parodie en het dus niet de copyright regels overtrad. Vanaf 2001 doet zich het verschijnsel 'mash-ups' voor, waarin door middel van algeritmes liedjes van verschillende artiesten over en door elkaar heen kunnen worden geplakt. Deze nieuwe liedjes worden vervolgens gedistribueerd via het internet en kunnen zo potentieel een enorm publiek bereiken. De 'artiest' die deze mash-ups produceerd beschrijft McLeod als een 'meta-auteur' of zelfs een curator. Hij stelt de vraag of zijn of haar werk ook beschermd zou moeten worden door copyright.
Tot slot betoogt McLeod dat de zogenaamde Bono Act, waardoor copyrights nog langer blijven gelden op werk, weer laat zien hoezeer de huidige wetgeving niet past bij de tijd waarin we leven en de mogelijkheden die er zijn. Ook vindt hij dat deze nieuwe wet schade toe zal brengen aan de cultuur.

Kritisch besproken

McLeod slaagt er wat mij betreft in om aan te tonen hoezeer het de wetgeving omtrent copyright achterloopt bij de ontwikkelingen in de, veelal online, gemeenschap van muzikanten en muziekliefhebbers. Wel vind ik dat hij de problemen wat simplificeert en geen aandacht heeft voor de complexiteit van het bedenken van een alternatief. De notie van burgerlijke ongehoorzaamheid die hij noemt in dit artikel zit ethisch ingewikkeld in elkaar. Een discussie die altijd gevoerd moet worden rondom burgerlijke ongehoorzaamheid is welke ethische bezwaren zwaar genoeg wegen om te komen tot dit gedrag. McLeod geeft niet aan wat de grenzen van deze burgerlijke ongehoorzaamheid zijn.

Lezing en artikel

Dit artikel benaderd het probleem slechts van één kant, namelijk die van de mash-ups. De lezing ging veel meer over het ongeautoriseerde gebruik van werk in zijn algemeenheid, daar vallen mash-ups strikt genomen natuurlijk wel onder, maar de nadruk lag veel meer bij de luisteraar en kijker dan bij degene die de producties gebruiken om zelf nieuwe creaties te maken. Er is mijns inziens wel een verschil omdat bij eerstgenoemde er direct verlies wordt geleden door de makers/distributeurs, terwijl dat bij de tweede groep nog wel eens mee zou kunnen vallen omdat het gaat om een ander product. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat mash-ups leiden tot aanschaf van de oorspronkelijke producten waardoor er juist inkomsten gegenereerd zouden worden voor de oorspronkelijke makers.
Net als in het artikel miste ik tijdens de lezing ook alternatieven. Niet zo vreemd, aangezien BREIN niet daarvoor in het leven is geroepen. Wat mij betreft is juist dat wel een interessante vraag voor de makers: welk business model genereert voldoende inkomsten voor de artiesten zelf en houdt tegelijkertijd de prijs zo laag mogelijk? Daarnaast zal een instantie als BREIN wel nodig blijven om ervoor te zorgen dat deze nieuwe business modellen een eerlijke kans krijgen. Mensen hebben toch altijd moeite om niet voor de gratis optie te kiezen.

Bibliografie:

McLeod, Kembrew. "Confessions of an Intellectual (Property): Danger Mouse, Sonny Bono, and My long and winding Path as a Copyright Activist-Academic." Popular Music and Society 28 (2005).